วันเสาร์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ความชอบอาหารของสุนัขที่อเมริกาจะต่างจากของสุนัขที่ปารีสไหม

บริษัท Waltham Center for Pet Nutrition กล่าวว่า ความชอบอาหารของสุนัขนั้น ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงของเจ้าของ สำหรับหลายๆคนที่ทานขนมปังกับกาแฟเป็นอาหารเช้าประจำ คงรู้สึกแปลกๆถ้าจะให้เปลี่ยนไปกินซุปปลาเป็นอาหารเช้าแทน  แล้วสุนัข กับแมวหรือสัตว์เลี้ยงอื่นๆจะเหมือนคนหรือเปล่า? สุนัขกับแมวในอังกฤษ นั้นชอบกินอาหารต่างจากเพื่อนๆ ของพวกเค้าที่อยู่ในญี่ปุ่น อเมริกา หรือฝรั่งเศส งั้นหรือ? คำตอบที่คุณจะพบได้ต่อไปน่าจะทำให้คุณประหลาดใจได้ไม่น้อย
                ตาม ที่บริษัท Waltham Center for Pet Nutrition (WCPN) ซึ่งเป็นผู้คิดค้นต้นวิธีการดูแลและโภชนาการสัตว์เลี้ยงระดับโลก กล่าวไว้ว่า ความชอบอาหารของสัตว์นั้นมีความสัมพันธ์ โดยตรงกับสภาพแวดล้อมและพฤติกรรมของผู้เป็นเจ้าของ
                “คน ที่เป็นเจ้าของสุนัขมักจะนึกเอาเองเสมอว่า อะไรที่เราอยากกินสุนัขกับแมวก็คงอยากกินแบบเดียวกัน แล้วท้ายที่สุดเราก็จะเป็นคนเลือกว่าเขาจะได้กินอะไร” นาย เจมส์ โซโคโลวสกี้ DVM, Ph.D., ผู้จัดการส่วนงานสัตว์ภิบาลและการติดต่อสื่อสาร ของ Waltham Center Inc. กล่าว “ในประเทศญี่ปุ่น ปลาและอาหารทะเลเป็นอาหารหลักของคน ดังนั้นอาหารแมวก็จะเป็นมีรสหอยกับปลาหมึกคาระมาริด้วย ในขณะที่ในยุโรป เจ้าของสุนัข จะให้อาหารที่มีรสและกลิ่นของเนื้อเป็ดกับกระต่าย ซึ่งใกล้เคียงกับอาหารที่คนแถวนั้นกินกัน”
                ในเรื่องของรสชาตินั้น เจ้าของสุนัขและแมวจะคิดกันเอาเองว่า โดยธรรมชาตินั้น“แมวทุกตัวชอบปลา และสุนัขทุกตัวชอบเนื้อ”  แต่ ในความเป็นจริงนั้น อาหารที่สัตว์เลี้ยงของเราชอบกินก็คืออาหารที่เค้าเคยชิน ยกตัวอย่างเช่น ไม่ใช่แมวทุกตัวที่ชอบกินปลา เพียงแค่แมวจำนวนมากเท่านั้นในญี่ปุ่นที่ชอบกินปลา เพราะแมวจำนวนนี้ได้รับอาหาร ที่เป็นปลามาตั้งแต่แรก สุนัขก็เช่นกันสุนัขในเม็กซิโกจะสามารถรับมือกับอาหารแบบเผ็ดๆได้ แม้กระทั่งว่าให้กินพริกก็ยังกินได้ ทั้งนี้เพราะสุนัขเหล่านี้ได้รับอาหารจากผู้เป็นเจ้าของแบบเดียวกันมา ตั้งแต่ต้น แต่สุนัขในสายพันธุ์เดียวกันที่อยู่ใน ประเทศอังกฤษจะไม่กินอาหารรสจัดขนาดนั้นเพราะไม่เคยชิน การให้อาหารสุนัขและแมวที่มีเนื้อเป็นส่วนประกอบหลักนั้น กลับได้รับความนิยมในทวีปยุโรป แต่สุนัขในอินเดียจะไม่กินเนื้อเลย เพราะสุนัขที่นั่นจะไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสเนื้อ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาบูชากัน

บทบาทของธรรมชาติ
                ตาม ที่กล่าวมาแล้ว นอกจากเจ้าของจะเป็นคนกำหนดว่าสุนัขจะกินอะไรแล้ว พันธุกรรมของสุนัขก็ยังเป็นอีกปัจจัย หนึ่งทีเป็นตัวกำหนดความชอบของเขาด้วย ทำให้หมาแมวทั่วโลกมีความชอบบางอย่างที่เหมือนกัน ในการศึกษาโดยแบ่งแมว ออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกเป็นแมวที่กินปลาอยู่เป็นประจำ กับอีกกลุ่มไม่เคยกินปลามาก่อน  ปรากฎว่าปริมาณ การตอบรับหรือปฎิเสธปลาไม่แตกต่างกันระหว่างสองกลุ่มนี้ 
                เป็น ที่รู้กันว่า สุนัขนั้นค่อนข้างอะลุ้มอล่วย ในขณะที่แมวทั้งโลกกลับมีชื่อทางด้านความช่างเลือก แมวบางตัวกลับ ไม่ยอมฃกินอาหารซ้ำติดกันสองมื้อ และบางตัวเลือกที่จะอดดีกว่าจะต้องกินอะไรที่ไม่ชอบ                มี งานค้นคว้าและวิจัยจาก WCPN ที่สำคัญมากๆอีกชิ้นหนึ่ง ซึ่งแสดงผลจากการวิจัยว่า แม้เจ้าของสัตว์เลี้ยงจะไม่ได้เจตนาที่จะกำหนด ให้สุนัขหรือแมวชอบหรือไม่ชอบกินอะไรอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่สัตว์เลี้ยงเหล่านี้ชอบกินอะไรก็ตามที่เจ้าของป้อนให้กับมือ นั่นเอง
                “การ ได้รับความสนใจจากเจ้าของ และปฏิกิริยาที่สัตว์เลี้ยงมีต่อผู้เป็นเจ้าของกลับเป็นสิ่งที่มีความสำคัญ ต่อสัตว์เลี้ยง มากกว่าอาหาร” โซโคโลวสกี้ กล่าว “ดังนั้นคุณควรแสดงความรับกับสุนัขอย่างถูกวิธีโดยการให้อาหารที่เหมาะกับ เขา อาหารที่เหลือจากโต๊ะนั้นไม่เหมาะสำหรับสุนัข การเล่นสนุกกับเค้าแบบให้ได้ออกกำลังกันบ้าง ลงไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบ้าง นับเป็นอาหารทางใจให้กับสัตว์เลี้ยง ซึ่งดีกว่าอาหารเหลือบนโต๊ะเป็นไหนๆ”

วันพฤหัสบดีที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ทำไมอาหารอร่อยๆเหล่านั้นจึงไม่ใช่รางวัลสำหรับสุนัข

นับเป็นเวลาหลายปีที่พ่อแม่ได้ เฝ้าบอกลูกๆว่า “อย่าให้อาหารสุนัขเวลานั่งทานอาหารที่โต๊ะทานข้าว” สิ่งที่พวกเขาไม่ทันได้คิดคือ นอกจากเป็นการพยายามปลูกฝังลูกๆเกี่ยวกับมารยาทบนโต๊ะอาหารแล้วยังเป็นการ ช่วยสุนัข ไปในตัวอีกด้วย นั่นก็เพราะอาหารที่ปลอดภัยสำหรับคนนั้นอาจจะเป็นอันตรายต่อสุนัข ยกตัวอย่างเช่นถ้าสุนัขของคุณ กินช็อกโกแล็ตมากเกินไป (ช็อกโกแล็ตมีสารธีโอโบรมีน) เค้าจะไม่สบายด้วยอาการท้องร่วง อาเจียน มีการลุกลี้ลุกลน กล้ามเนื้อกระตุก หัวใจเต้นไม่เป็นปกติ และในกรณีที่แย่ที่สุดก็คือ เสียชีวิต!
                การ กินหัวหอมก็จะทำให้เซลเม็ดเลือดแดงถูกทำลายและอาจจะเป็นสาเหตุของโรคโลหิต จาง ส่วนของชอบตลอดกาล ของสุนัขกระดูกที่เหลืออยู่ในจานก็ไม่ปลอดภัยสำหรับการให้เค้ากินนัก เพราะกระดูกมักจะแตกออกมาเป็นชิ้นแหลมๆเล็กๆ ซึ่งเมื่อเค้ากลืนลงไป ก็อาจจะไปฝังอยู่ข้างในทางเดินอาหารของเค้าก็ได้
                สุนัข จะชอบรับอาหารจากคน ซึ่งอาจไม่ใช่อาหารที่เค้าจะกินตามปกติหรือแม้แต่เป็นอาหารที่เขาไม่ควรกิน เพียงเพราะว่าทั้งสุนัขและคนต่างชอบที่จะมีสัมผัสทางร่างกายใกล้ชิดผ่านทาง การให้อาหารอ้วยมือนั่นเอง แต่อาหารของคนมักจะ มีแคลอรี่สูงและมักจะให้สารอาหารที่ไม่ครบถ้วน วิธีแสดงความรักอย่างมีความรับผิดชอบต่อสุนัข ก็คือการเลือกสรรอาหารซึ่งทำ ขึ้นมาให้เหมาะกับความต้องการทางโภชนาการของเค้าโดยตรง อย่าเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องอาหารว่า หากอาหารนั้นดีพอสำหรับคุณ ก็น่าจะดีพอสำหรับสุนัขด้วย ถ้าคุณอยากจะเพิ่มสีสรรให้กับอาหารของเค้าคุณก็ทำได้โดยเพิ่มอาหารหลายๆแบบ คุณสามารถผสมอาหารสุนัขแบบแห้งเข้ากับอาหารแบบกระป๋อง  ซึ่ง มีเงื่อนไขว่ายังถูกต้องตามหลักโภชนาการที่สุนัขต้องการเสมอ นอกจากนี้คุณยังสามารถให้รางวัลเพื่อให้เขาได้มีความสุขจากการแทะอะไรเล่น เพลินๆ โดยหาขนมขบเคี้ยวสำหรับสุนัขให้เขา ซึ่งปลอดภัยกว่าการให้เขาแทะกระดูก และแน่นอนว่าการให้อาหารที่ถูกต้องไม่ใช่หนทางเดียวที่จะแสดงความรักต่อ สุนัขของคุณ คุณจึงควรใช้เวลาอยู่กับเค้าเพื่อเล่นกับเค้าด้วย นั่นจะทำให้เข้ามีความสุขขึ้นอีกเยอะ 
 

วันพุธที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ปีรามิดอาหาร

เมื่อ มีกฎระบุว่าต้องมีการแสดงรายละเอียดของสารอาหารบนผลิตภัณฑ์อาหารต่างๆสำหรับ คน จึงทำให้ผู้บริโภค สามารถรู้รายละเอียดของโภชนาการของอาหารที่ได้ซื้อไปได้ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เกิดความตื่นตัวและสนใจ ในเรื่องสุขภาพและโภชนาการที่จำเป็นของสุนัขตามมาเช่นกัน เพื่อให้มั่นใจว่าสุนัขของคุณนั้นได้รับสารอาหารที่สำคัญ ครบตามความต้องการ คุณต้องเข้าใจถึงสารอาหารพื้นฐาน 5 ชนิด ในการทำให้สุนัขของคุณสุขภาพดี มีความสุข

วิตามิน
            วิตามินนั้นมีไว้สำหรับช่วยในบำรุงสายตา ช่วยในการเจริญเติบโตของกระดูก และการเผาผลาญอย่างมีคุณภาพ ในแต่ละการเคลื่อนไหวของสุนัขนั้นต้องการการช่วยเหลือจากวิตามิน เนื่องมาจากว่าวิตามินนั้นเป็นตัวช่วยสำคัญใน การทำปฏิกิริยาทางเคมีของร่างกาย
วิตามิน มีสองประเภทคือวิตามินที่สามารถละลายในน้ำและวิตามินที่สามารถละลายในไขมัน ซึ่งแต่ละตัวนั้น มีหน้าที่ในการทำงานคนละแบบกัน ยกตัวอย่างเช่นหากสุนัขถูกอะไรบาดเท้าเสียจนเลือดออก วิตามินตัวหนึ่งจะสามารถ ช่วยให้เลือดหยุดไหลได้ และอีกตัวหนึ่งจะทำหน้าที่สมานเนื้อเข้าด้วยกัน และเนื่องจากว่าเป็นการยากที่เราจะหาปริมาณ ที่สมดุลย์ของวิตามินในแหล่งอาหารจากธรรมชาติได้จึงต้องมีการเติมวิตามิน เข้าไปรวมอยู่กับอาหาร เพื่อให้ได้ปริมาณตรง ตามความต้องการทางโภชนาการ ในอาหารสัตว์เลี้ยงนั้น แหล่งวิตามินที่ดี ควรมาจาก วิตามินเสริม นม ผัก ตับ ไต ยีส และ เมล็ดธัญพืช

เกลือแร่
             เกลือแร่จะช่วยให้กระดูกและฟันแข็งแรง เกลือแร่เป็นส่วนประกอบของโครงสร้างในร่างกาย เช่นกระดูกและฟัน เกลือแร่มีผลกระทบต่อของเหลวภายในร่างกายสุนัขด้วยอย่างเช่นเลือดเป็นต้น
จริงๆ แล้วเกลือแร่นั้นถูกทำลายได้ยากแต่ในขณะเดียวกันกลับพบว่าสามารถดูดซึมได้ ยากเช่นกัน การมีเกลือแร่มาก เกินไปก็เป็นพิษต่อร่างกายด้วย และเช่นเดียวกับวิตามินคือเป็นการยากที่เราจะหาปริมาณที่สมดุลย์ของเกลือแร่ ใน แหล่งอาหารจากธรรมชาติได้ จึงต้องมีการเติมเกลือแร่เข้าไปรวมอยู่กับอาหารเพื่อให้ได้ปริมาณตรงตามความ ต้องการ ทางโภชนาการด้วย ในอาหารสัตว์เลี้ยงนั้น แหล่งเกลือแร่ที่ดี ได้แก่ เกลือแร่เสริม ปลา เนื้อ ตับ นม ธัญพืช และกระดูก

กรดไขมันที่จำเป็น
               เพื่อ ให้พลังงานแก่ร่างกายและผิวหนังรวมทั้งขนที่มีสุขภาพดี ไขมันและกรดไขมันที่จำเป็น (องค์ประกอบหลักของไขมัน) จะมีความสำคัญอย่างมากต่อสุขภาพของสุนัข ไขมันเป็นแหล่งพลังงานที่สำคัญสำหรับสัตว์เลี้ยง และยังทำให้อาหารสุนัขนั้นมีรสชาติดีอีกด้วย ไขมันยังช่วยในการดูดซึมวิตามินชนิดที่ละลายในไขมันอีกด้วย ในอาหารสัตว์เลี้ยงนั้น แหล่งไขมันที่ดีและมีกรดไขมันที่จำเป็นก็คือ ไขมันสัตว์ น้ำมันพืช ผลิตภัณฑ์และผลพลอยได้จากเนื้อและสัตว์ปีก

คาร์โบไฮเดรต และใยอาหาร
            เพื่อให้พลังงานและระบบการย่อยอาหารที่ดี คาร์โบไฮเดรตนั้นประกอบจากน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยวคือโมโนแซคคาไรด์ (ไดแซคคาไรด์และโพลีแซคคาไรด์) เมื่อร่างกายสุนัขต้องการพลังงาน คาร์โบไฮเดรตจะถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานได้อย่างรวดเร็ว และถ้ามีพลังงานที่สำรองอยู่(เหลืออยู่) ก็จะจัดเก็บอยู่ในรูปของไกลโคเจน
ส่วน ใยอาหารที่อยู่ในคาร์โบไฮเดรตนั้นมีประโยชน์ต่อการย่อยอาหาร และคุณภาพของมูลสุนัข ในอาหารสุนัข แหล่งคาร์โบไฮเดรตและใยอาหารที่ดีก็คือ เมล็ดธัญพืชต่างๆเช่นข้าว ข้าวโพด และข้าวสาลี

โปรตีน
        จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของร่างกายรวมทั้งความสมบูรณ์ของกล้ามเนื้อ โปรตีนนั้นเป็นองค์ประกอบหลักของเนื้อเยื่อเกือบทุกชนิดยกเว้นกระดูก ไม่ว่าจะเป็นขน ผิวหนัง เล็บ และกล้ามเนื้อต่างๆ มาจากโปรตีนแทบทั้งสิ้น ในร่างกายสัตว์เลี้ยงจะมีโปรตีนชนิดต่างๆอยู่นับพันชนิด ซึ่งแต่ละโปรตีนก็จะทำหน้าที่ที่แตกต่างกัน แต่โปรตีนทุกตัวจะสร้างขึ้นจากหน่วยเล็กๆที่เรียกว่ากรดอะมิโน กรดอะมิโนบางตัวนั้นสามารถสร้างได้เองในร่างกาย แต่บางตัวนั้นจะต้องได้มาจากอาหาร ในอาหารสุนัขนั้น แหล่งโปรตีนที่ดีก็คือ เนื้อสัตว์ทุกประเภท ไข่ เนื้อปลา เมล็ดธัญพืช นม และยีสต์